"Na zawsze..."

Witam was wielce mocno! Wstawiam w końcu nowy fick. Na prośbę i_want_youu oczywiście. Paring całkiem nowy, zespół tak samo więc mam nadzieje że jakoś to zniesiecie. Nie było podanego paringu wiec nie wiedziałam o kim napisać a ostatnio mam faze na nich to napisałam xD Endżoj!

Tytuł: "Na zawsze..."

Gatunek: na początku może być coś jak angst ale później jest fluffek

Paring: SeKai [Sehun x Kai (EXO-K)]

Autor: Gomili.Giza

Sehun rozejrzał się po salonie. Kogoś mu brakowało. Po krótkiej chwili bez zastanowienia ruszył do siłowni w piwnicy ich dromu. Spojrzał przez lustro weneckie do wnętrza Sali. Na samym środku wielkiej hali w samych szortach siedział Kai. Miał rozczochrane włosy a po plecach spływały mu kropelki potu. Wpatrywał się w swoje odbicie ściskając plastikową butelkę po wodzie w rekach. Dokoła niego leżało pięć innych koło półtora litrowych. Sehun nacisnął na klamkę i wszedł cicho do środka.

- Hyung?- szepnął przygryzając wargę. Oczy Kai spoczęły na jego twarzy a on poczuł jak się rumieni. Kai po treningu zawsze miał takie rozpalone oczy a Sehunowi wydawało się, że tym razem są jeszcze bardziej rozpalone. Podszedł powoli do Kai i usiadł obok odsuwając puste butelki po wodzie na bok.

- Co tam Sehunnie?- zapytał starszy patrząc na chłopka obok w odbiciu wielkiego lustra.

- Hyung? Schudłeś?- zapytał Sehun dotykając zapadniętego policzka Kai.

- Możliwe, że tak. Chyba za dużo ćwiczę.- powiedział Kai uśmiechając się do Sehuna. Dłoń młodszego pozostała na policzku chłopka. Czuł jego kości, na których naprężona była skóra.

- Musisz trochę odpocząć. Suho hyung zrobił coś do jedzenia. Chodźmy.- powiedział młodszy wstając i wyciągając rękę do swojego hyunga. Kai wstał z jego pomocą i zostawiając za sobą puste butelki i trzymając się a ręce wyszli z Sali. Kiedy Kai wziął szybki prysznic dołączył do reszty zespołu w salonie. Jedli smażone kimchi, które na pewno Suho tylko odgrzał. Sehun czuł smak plastiku. Mimo to jadł z zapałem, bo dawno nie jadł kimchi a bardzo je lubił. Spojrzał na Kai. Chłopak brał dokładkę. Zastanawiał go stan zdrowia swojego ukochanego hyunga. Kai jadł bardzo dużo. Tak jak zwykle. Co innego, że spalał to na treningach, ale nigdy tak bardzo nie schudł. Spojrzał na jego szklankę. Co chwile była pełna. Po zjedzonej kolacji Kai poszedł spać. Był zmęczony i Sehun wcale się nie dziwił. Wślizgnął się przez uchylone drzwi i wszedł pod kołdrę, po czym przytulił się mocno do rozgrzanego ciała Kai. Starszy chłopak mruknął zadowolony przyciągając go mocniej do swojej nagiej klatki piersiowej.

- Hyung?

- Hmmm?

- Pójdziemy do lekarza?- zapytał cicho Sehun gładząc wyrzeźbione mięśnie brzucha swojego ukochanego.

- Po co?- szepnął Kai wtulając głowę w miękkie włosy Sehuna.

- Martwię się hyung, bardzo schudłeś, mimo iż dużo jesz.- powiedział Sehun podnosząc głowę. Kai przetarł zmęczone oczy.

- Ćwiczę więcej Hunnie.- powiedział patrząc w zmartwione oczy młodszego.

- A pójdziesz ze mną do lekarza?- zapytał Sehun trochę się rumieniąc. Kai uniósł głowę.- Musze sobie zrobić badania. Chce tylko sprawdzić. To profilaktycznie- powiedział, po czym spuścił wzrok.- Ale boje się iść sam- mruknął. Kai uśmiechnął się.

- Dobrze. Pojdę z tobą -powiedział. Sehun uśmiechnął się całując starszego w bordę i wtulając się w obojczyk.

- Dobranoc hyung.- mruknął już cichutko Sehun.

- Branoc.- mruknął niewyraźnie Kai. Oboje zapadli w mocny sen.

Sehun spojrzał przestraszony na Kai. Chłopak klęczał na scenie. Światła dawno zgasły, ale on nie mógł się ruszyć. Podbiegł do niego szybko. Był tak strasznie blady. I zimny.

- Hyung, proszę, chodź ze mną do lekarza- szepnął Sehun, kiedy siedział w garderobie razem z Kai. Starszy leżał na kanapie i pił już trzecią butelkę wody.

- Proszę cię Sehun, nie teraz.- jęknął starszy rozcierając nogę.- To tylko skurcz.-  Sehun przestąpił z nogi na nogę. Bał się, że jego hyungowi może się coś dziać. Był spocony a mimo to zimny. Usiadł szybko obok niego.

- Proszę się Jongin hyung.- mruknął przytulając się do boku starszego. Nie usłyszał odpowiedzi. Podniósł głowę. Zobaczył przestraszone oczy swojego ukochanego. Kucnął na kanapie i położył dłonie na policzkach Kai.

- Hyung?- szepnął. Złożył delikatny pocałunek na jego wargach. Później następny. I kolejne coraz bardziej zachłanne. Spragnione. Kai przycisnął do siebie młodszego.

- Proszę, nie bój się- powiedział Sehun miedzy pocałunkami. Kai przycisnął go do siebie mocniej.- Obiecaj, że pójdziesz do lekarza- powiedział Sehun przestając. Przyglądał się swojemu odbiciu w pięknych oczach swojego hyunga.

- Obiecuje.

- Jutro?

- Tak.- powiedział Kai, po czym znów przywarł wargami do ust Sehuna.

Biegł korytarzem. Łzy rozmywały mu widok, ale jakimś cudem udało mu się znaleźć odpowiednią sale. Może to przez ten tłum, który tłoczył się przy drzwiach?

- Sehun!- krzyknął Suho łapiąc chłopka zanim ten wbiegł do środka.

- Hyung, co się dzieje?!- załkał maknae.

- Kai…jest chory – powiedział. Sehun dobrze o tym wiedział.

- Chcę tam wejść- powiedział szybko.

- Nie możesz Sehunnie- powiedział szybko i spokojnie Suho.

- Chcę!- krzyknął Sehun, po czym przebił się przez pozostałą czwórkę i wpadł do Sali. Biel oślepiała go. Pierwsze, co pomyślał to, to że Leeteuk hyung, z którym niedawno rozmawiał był by w niebo wzięty. Drugie to, to jak bolą go oczy a trzecie to Kai. Kai leżący w łóżku. Jeszcze bledszy niż wcześniej. Jeszcze chudszy wydawał się taki kruchy. Jakby mogło go złamać najlżejsze uciśnięcie.

- Hyung?- łzy spływały po jego zaróżowionych policzkach. Kai spojrzał na niego przestraszonymi oczami.

- Boje się- szepnął.

- Hyung. Co się dzieje?!- zakrzyknął szybko podbiegając do łóżka. Bał się złapać jego dłoń. Myślał, że skruszy się w jego uścisku.

- Mówią, że …moja noga...- powiedział. Sehun spojrzał na odsłoniętą nogę. Miała kilka sczerniałych plam. Jak mógł tego nie zauważyć?

- Co…to …co to jest?- wyszeptał.

- Powiedzieli, że mam cukrzyce. Że będą amputować mi nogę- załkał Kai patrząc świecącymi oczami na Sehuna.

- Co?- wychrypiał młodszy.

- Jeśli mi się nie poprawi, już nigdy nie zatańczę- powiedział Kai. Jego oczy z jednej strony były tak piękne. Świecące i duże. A z drugiej strony tak przerażające. Wystraszone i zaczerwienione. Sehun szybko pochylił się scałowując słone krople z twarzy swojego ukochanego.

- Hyung, ja nie pozwolę. Dasz rade. Nic ci nie będzie. Proszę, dasz rade- Sehun długo powtarzał te zdanie. W kółko przez kilka godzin aż Kai nie zasnął. Sehun bał się go zostawić. Bał się, że się nie obudzi. Kazali mu wyjść. Lekarz mówił coś do niego. Jedyne, co usłyszał to że jest nadzieja. Później słuchał uważnie. Słuchał, co ma robić by jego ukochany nie stracił całego swojego życia. Tego, czego kochał.

- Hyung, proszę cię! – krzyknął Sehun. Kai nie chciał go słuchać. Uciekał od niego przez cały drom.

- Sehunnie błagam! Boje się!- krzyknął Kai chowając się za kanapą. Siedzący na niej Suho zaśmiał się.

- Wielki Kai boi się igły długości centymetra cieńszej od włosa?- zapytał.

- Cicho siedź hyung!- krzyknął Kai. Sehun wykorzystał czas na słowną potyczkę Kai i Suho i wbił delikatnie igłę w ramie hunga wstrzykując insulinę. Ucałował szybko ukłute miejsce. Chłopak pisał uciekając od niego.

- Jak na kogoś z usztywniona nogą biegasz niezwykle szybko hyung- powiedział zadowolony z siebie Sehun.

- Jesteś złym człowiekiem Oh Sehunie!- krzyknął Kai przyglądając się swojemu ramieniu.

- Jeszcze mi za to podziękujesz hyung- powiedział z uśmiechem maknae. Kai odwzajemnił gest. Nie bał się igieł. Wiedział, co ma robić, by poprawić swój stan zdrowia, jednak pozwalał by Sehun się nim opiekował. By budził go czułym pocałunkiem o trzeciej w nocy tylko po to by kazać sobie wbić igłę w palec, po czym wycisnąć krew na papierek, który powie mu ile cukru jest w jego krwi. Pozwalał mu sądzić, iż boi się takiej igiełki by mógł mieć świadomość wyższości nad nim. Pozwalał robić sobie zastrzyki by czuć później na miejscu ukłucia motyli pocałunek. Pozwalał na to wszystko, bo wiedział, że nikt inny nie doprowadzi go do zdrowia tak jak jego Sehun. I wiedział, że skoro jego choroba zostanie z nim na zawsze tak samo będzie z Sehunem.

Mam nadzieję że się podobało. Co do paringu...zauważyliście jak się nazywa? Boże, ludzie którzy, znają odrobinę japoński na pewno cisną beke. Sekai z japońskiego to..ŚWIAT! I o SeKai można na prawdę powiedzieć że jest WSZĘDZIE! xD Dlatego tak ich uwielbiam :D Ta nazwa jest przeboska ^^ Ogólnie jestem zła. Miałam cztery dni wolnego a napisałam tylko to. Wczoraj. Zawsze tak jest że jak mam wolne to weny brak a jak mam zapiernicz to tyle mam pomysłów że aż idzie zdechnąć. Uhh...No ale mam nadzieje że dobrze mi poszło. Do zobaczenia za tydzień!

G.G