"Wieczna miłość"

Jakoś nie miałam weny żeby napisać YeWooka a wole zrobić go porządnie niż na 'odwal się'. Znów przez was chce mi się płakać. Nikt mnie nie kocha i tak dalej. Ehhh...daje opowiadanie które napisałam dość dawno, specjalnie na forum. Opowiadanie zostało stworzone na podstawie fanmade Eternal Love. Jak ktoś chce to może obejrzeć najpierw ale rade obejrzeć po przeczytaniu. No i...wesołych, ciepłych i rodzinnych Świąt życzę i szczęśliwego Nowego Roku! ;*

Tytuł: "Wieczna miłość"
Paring: EunHae (Super Junior)
Gatunek: Angst, AU
Autor: Gomili.Giza

- Hyukjae! Hyukjae!- Mały chłopiec rozglądał się zdenerwowany. Nigdzie nie widział swojego przyjaciela. Wstał roztrzęsiony rozglądając się po środku piaskownicy.

- Donghae?- Kilka miesięcy starszy chłopiec wyszedł zza kawałku muru, który odgradzał plac zabaw od ulicy. Donghae szybko wybiegł z piaskownicy mało nie potykając się o jakiś większy kamień i rzucił się chłopcu w ramiona.

- Coś się stało?- zapytał przestraszony Hyukjae klepiąc chłopca po głowie. Donghae pociągnął nosem.

- Gdzie byłeś?- szepnął wtulony w ramie przyjaciela.

- Mama zawołała mnie na chwile.- powiedział Hyukjae dalej uspokajająco klepiąc chłopca po plecach.

- Aha. Proszę, nie odchodź tak bez słowa. Musze cię chronić.- powiedział Donghae patrząc w oczy przyjaciela. Hyukjae uśmiechnął się pokazując dziąsła i potargał czarną czuprynę przyjaciela.

- Dobrze. To się już nie powtórzy.- powiedział.

~~

- Donghae! Aish! Pomocy!- krzyknął Hyukjae. Dwunastoletni Donghae pojawiał się niemal natychmiast przy przyjacielu. Jego zmartwione oczy spojrzały na skulona postać w rogu.

- Hyukjae! Co się stało?!- krzyknął. Jego serce przyspieszyło. Tak bardzo się bał.

- Pomóż mi.- szepnął Hyukjae. Donghae spojrzał przestraszony w tak samo przerażone oczy przyjaciela.- Zabierz tego robaka.- pisnął. Donghae odetchnął z ulga i namierzył wzrokiem niewielkiego czarnego żuczka na środku dywanu. Wziął ze stołu szklankę i kawałek kartki, po czym naczyniem nakrył zwierzątko pod spód wsuwając kartkę. Niedługo po tym robak był daleko od Hyukjae. Straszy wstał z podłogi otrzepując ubranie i uśmiechnął się zmieszany do niewiele młodszego przyjaciela.

- Nie znoszę robaków- powiedział. Dongahe roześmiał się.

- Wiem. Będę cię przed nimi chronił przez wieczność- odparł wesoło.

~~

Dwudziesto letni Donghae siedział w pokoju ściskając mocno piłkę do nogi to raz rozluźniając uścisk. „Dlaczego on zawsze nic mi nie mówi?”- pomyślał zdenerwowany chłopak. Dobre trzy godziny temu skończył się trening piłki nożnej, po czym Hyukjae oświadczył, że musi na chwile wyjść i tyle go wszyscy widzieli. Donghae nienawidził tego. Spojrzał na zegarek. Wydawało mu się, że czas leci tak strasznie wolno. Po chwili usłyszał upragniony skrzyp klamki i już zerwał się z łóżka. Już chciał krzyczeć, kiedy po prostu go zatkało. Hyukjae z tortem w ręce wraz z zapalonymi świeczkami wszedł do pokoju a za nim kilku znajomych.

- Sto lat! Sto lat!- zaczęli a Donghae miał ochotę się gdzieś schować. Nienawidził tej piosenki. Zwłaszcza, kiedy śpiewano ją specjalnie dla niego.- Niech żyje nam! Kto? Donghae!- Brawa. Tak, on też zaklaskał. Zawsze nie wiedział, co ma zrobić z rekami. Po chwili tort pojawiał się niebezpiecznie blisko jego twarzy. Spojrzał w oczy Hyukjae w których odbijały się płomyki świeczek.

- Pomyśl życzenie i dmuchnij!- powiedział entuzjastycznie. Wiedział, że jego przyjaciel powstrzymywał się ostatkiem sił by nie podskakiwać delikatnie.

- Czy dobrym życzeniem będzie żebyś mnie nie zaskakiwał?- zapytał a wszyscy się zaśmiali a uśmiech Hyukjae poszerzył się. Tak bardzo kochał ten uśmiech.

- Dmuchaj nie gadaj!- ponaglił go. Donghae wziął głęboki wdech, po czym zdmuchnął świeczki.

- Co pomyślałeś?- zapytał szybko przyjaciel podając tort komuś innemu.

- By być przy tobie przez wieczność.- powiedział. Hyukjae spojrzała na niego spod przymrożonych powiek, po czym zaśmiał się przytulając go mocno i składając życzenia.

~~

Hyukjae patrzył na Donghae. Był zdezorientowany. Pamiętał te wspomnienia. Były tak realne. I te słowa. Będę cię chronić lub przez wieczność. Teraz zdał sobie sprawę jak Donghae często wypowiadał do niego te słowa. Nie przejmował się nimi. Gdyby zaczął mówić tak do niego od jakiś pięciu lat zacząłby coś podejrzewać, ale to… To było od samego początku. Wydawało mu się, że pierwsze słowa, jakie Donghae do niego wypowiedział to właśnie będę cię chronić. Spojrzał na przyjaciela. Hyukjae bał się. Hae widział to w jego oczach.

- Jak mogłeś mi o tym nie powiedzieć?- zapytał najpierw spokojnie. Po chwili dostrzegł w oczach Hyuka złość i strach.- Wiesz jak ja się teraz czuje?!- krzyknął. Był przestraszony. I zły.

- Nie powiedziałem o tym nikomu!- odkrzyknął szybko, lecz po chwili szybko się uspokoił.- Ja… ja chciałem po prostu cię chronić.- dodał już spokojniej. Hyukjae spojrzała na niego. Uspokoił się.

- Czyli to prawda?- zapytał. Dalej nie był pewny czy dobrze słyszał. Donghae pokiwał głową patrząc wprost w jego oczy.- Jesteś aniołem stróżem?- zapytał a widząc kiwniecie ze strony Donghae westchnął.- Jak to?- zapytał znów. Hae spojrzał z nadzieją w jego oczy.

- Jestem twoim aniołem stróżem. Będę cię chronił. Przez wieczność.- powiedział. Znów to samo. Te same słowa. Tak dobrze mu znane. Hyukjae uśmiechnął się mimo woli. Widząc ten uśmiech Donghae poczuł, że kamień spadł z jego anielskiego serca. Tak bardzo go kochał. Wiedział to. I wiedział co przez to go czeka.

- Na zawsze?- zapytał śmiejąc się Hyukjae.

- Tak. Na zawsze.- powiedział. Kłamał. Pierwszy raz skłamał. Ale on nie mógł wiedzieć, co Donghae do niego czuje. Coś więcej niż anielski obowiązek. Dużo więcej niż przyjaźń.

- Hyukjae. Musze ci coś powiedzieć.- Nie mógł długo z tym czekać. Bał się. Tak bardzo. Minęło kilka miesięcy odkąd Hyuk dowiedział się, kim jest Donghae. Chłopak czasem śmiał się niewiadomo czemu. Później tłumaczył, że przypomina sobie takie momenty, kiedy Donghae powtarza zawsze to samo. Hae nie wiedział, o co mu chodzi. Co pałęta się po tej ślicznej główce. Hyukjae wyjrzał zza drzwi dzielących przedpokój od salonu. „Jest taki uroczy”- pomyślał Donghae uśmiechając się szerzej mimo zdenerwowania.

- Co jest mój aniele?- zapytał w podskokach znajdując się przy Donghae. Dwadzieścia pięć lat. Hyukjae nadal jest dzieckiem. Donghae uwielbiał, kiedy Hyukjae do niego tak mówił. Mój aniele.

- Jest coś, co musze ci powiedzieć.- mruknął cicho patrząc na podłogę.

- Co? Bóg cię zabiera do siebie i nie będę mógł cię widywać?- zapytał ze śmiechem. Dongahe spojrzał w jego oczy.

- Kocham cię.- powiedział szybko. Hyukjae spojrzał na niego zaskoczony.

- Czyli to nie sprawa boska.- mruknął. Donghae chciał go pobić w tej chwili. Dlaczego sobie z niego żartował?- Nie powinieneś czasem?- zapytał. Hae spojrzał na niego zdezorientowany.- No…jesteś aniołem…stworzeniem boskim…Bóg jest miłością i takie tam?- zapytał. Donghae ostatkiem sił powstrzymał się żeby nie uderzyć siebie i jego. Hyuk tylko grał. Denerwował się. To co powiedział zaszokowało go. Starał się trochę rozładować atmosferę. „Co teraz?”- pomyślał Hyukjae patrząc na wkurzone oczy swojego anioła.

- Hyukjae…- warknął cicho.

- Wiem! Przepraszam.- powiedział szybko.- Ja…- podrapał się po głowie. Stwierdził, że ostatnimi czasy zbyt często miewa takie poważne rozmowy. Po chwili namysłu zdecydował, co powie.- Też cię kocham Donghae. Od dawna.- powiedział i spojrzał w oczy przyjaciela. Piękne. Lśniące miłością. Uśmiechnął się i przytulił go mocno.

Donghae oplótł niezdarnie rekami szyje Hyukjae. Cieszył się. I bał jednocześnie. Po chwili poczuł delikatne muśnięcie na swoich wargach. „ Jego usta są takie delikatne. Miękkie. Ciepłe. Smakują … tak ciężko to określić. Są doskonałe. Jak narkotyk”- pomyślał przyciągając chłopaka bliżej. Hyukjae czuł jak drży w jego ramionach kiedy mocniej napierał na jego wargi. „ Wiec tak smakują jego usta? Niebiańsko”- pomyślał i aż uśmiechnął się na to porównanie. Po chwili ich usta rozłączyły się. Łapali łapczywe oddechy.

- Teraz będziemy razem? Na zawsze?- zapytał Hyuk patrząc w oczy Donghae. Tego się obawiał najbardziej.

- Myślę, że nie mogę zostać z tobą na zawsze.- powiedział z lekkim uśmiechem. Hyukjae spojrzał na niego odsuwając się lekko.

- Czy anioły nie mogą żyć wiecznie?- zapytał.

- Chciałbym…- powiedziałem cicho. Hyukjae spojrzał na niego przestraszony.

- Jak to?- zapytał. Hae westchnął.

- Miłość…miłość miedzy człowiekiem a aniołem jest zabroniona. Nie może istnieć. Jedno z nas musi umrzeć.- powiedział Donghae patrząc w przestraszone oczy Hyukjae.- I będę to ja.- dodał. Hyukjae czuł, że do jego oczu napływają łzy. Dopiero co odlazł miłość. Przed chwilą całował jego usta sądząc, że będzie z nim na zawsze. Przecież jest jego aniołem wiec musi z nim być na zawsze. Mylił się? Znów?

- Kiedy ja…Ja naprawdę cię kocham. Nie odchodź.- powiedział czując, że Donghae zaraz odejdzie. Że zostawi go i umrze. A on będzie cierpiał. Nie mógł na to pozwolić. Czuł, że łzy spływają po jego policzkach. Poczuł ciepłe usta na swoich. Poczuł prąd przechodzący przez całe ciało, kiedy Donghae przejechał palcami po jego szczęce. Chciał więcej.

- Musze umrzeć- powiedział Donghae odsuwając się delikatnie. Hyukjae wiedział, że w cale nie musi. „Dlaczego ludzie, których kochamy ryzykują dla naszego dobra?”- pomyślał patrząc w piękne święcące oczy Hae.- Kocham cię.- powiedział i złożył ostatni delikatny pocałunek na jego wargach. Odsunął się. Blask oślepił Hyukjae. Czuł ciepło płynąc od owianego niebieskim blaskiem Donghae. Z każdą chwila ciepło znikało a w pokoju robiło się coraz zimniej. Po chwili został sam. Sam ze swoją miłością do kogoś, kto nie istniej. Płacz. Szloch. Głośny huk. Klęczał na ziemi tuż obok ciała swojego ukochanego. Tak bardzo zimnego. Tak chorobliwie bladego. Bez życia. Załkał głośno przytulając się do zimnej klatki Donghae.

- Tak bardzo cię kocham- powiedział dotykając jego zimnego policzka.- Miałeś mnie chronić!- krzyknął, po czym ucałował zimne wargi.- Przez wieczność- załkał przytulając zimne cało. Odszedł. Jego miłość odeszła tak szybko jak przyszła.- Będę cię zawsze kochać. Przez wieczność- dodał cicho. Jego słowa odbiły się od ścian niemą obietnicą.

Cóż mogę powiedzieć. Opowiadanie trochę fantasy nie? Dobra co ja się będę rozpisywała. Jeszcze raz ciepłych i wesołych Świąt! Widzimy się w styczniu!

G.G