Comeback maybe...?

A więc... witajcie! Jak wam się żyło beze mnie? Bo mnie było nudno ^^ Ale co mogę powiedzieć...trochę odpoczęłam...to muszę przyznać. Wszystko skończyło się dobrze wiec...jest dobrze? Długo czekaliście prawda? Przepraszam, tak wyszło. Prezentowany wam teraz, dziś szablon (Który robiłam sama więc jest...straszny >.<) możliwe że w niedługiej przyszłości ulegnie zmianie. Właśnie to szablon odrobinę mnie stopował ale sam mój strach przed powrotem...odrobinę irracjonalny. Ale tak to jest...nie lubię zmian a jak już nadchodzą nie lubię wracać do poprzedniego stanu. Nie to, że się rozleniwiłam XD Może troszkę...Ale...to nie moje wywody przyszliście tu czytać tylko to co wam na dość długi czas - bo 28 dniowy (to w gruncie cały luty O.o najdłuższa moja zawiecha...jedyna którą miałam trwała cztery dni >.<)- zabrałam. Czyli fanfiction. Dzisiaj prezentuję dwa. OnTae na zamówienie pewnego Anonima oraz EunHae na zamówienie oczywiście EunHae ^^ Co mogę wam jeszcze powiedzieć ? Życzę miłej zabawy!

Tytuł: "First times"
Gatunek: fluff, romans, obyczaj, AU
Pairing: OnTae (SHINee)
Autor: Gomili.Giza
Korekta by Chibi

First Date

Taemin pomyślał sobie, że jeśli jego przyjaciele znów go wkręcili, to tym razem naprawdę im coś zrobi. Jongin uwielbiał go wkręcać...ten wredny dzieciak. Teraz on sam stał przed kawiarnią i był pewny, że osoba, z którą umówili go jego przyjaciele wcale nie przyjdzie, a w ogóle to ona na pewno nie istnieje. Jakże wielkie było jego zaskoczenie, kiedy równo z wybiciem drugiej dwadzieścia ktoś delikatnie poklepał go w ramie, pytając czy to on jest Lee Taemin. Tae odwrócił się niepewnie, napotykając  w swoim polu widzenia przystojnego mężczyznę. Na pewno był od niego starszy, ale co go to obchodzi? Wiek się nie liczy. Miał czuprynę jasnobrązowych włosów, miły uśmiech, a jego oczu stawały się śmiesznymi szparkami podczas tego uśmiechu. Taemin oczywiście potwierdził swoją tożsamość, upewniając się, że ma do czynienia z Lee Jinkim. I tak też było. Onew- bo tak wszyscy się do niego zwracali- był uroczy, przyjazny, a jego uśmiech był zaraźliwy. Sam uważał Taemina za bardzo urokliwego młodzieńca i cieszył się, że zdecydował się z nim spotkać. Słuchając niemożliwych historii opowiadanych przez Tae, które jednak miały miejsce w rzeczywistości, nie mógł się nadziwić ile ten chłopak miał energii i jak dużo mówił. To mu jak najbardziej odpowiadało, bo on sam nie przepadał za gadaniem, za to bardzo lubił słuchać. Po trzeciej już kawie z jego strony i gorącej czekoladzie Taemina postanowili się przejść.

- Skąd znasz Jongina?- Zapytał Taemin, kiedy siedzieli w parku, jedząc lody.

- To brat mojej znajomej- powiedział.

- Znasz siostrę Jongina?!- Krzyknął Taemin, patrząc na niego zdziwiony, a Onew pokiwał z uśmiechem głową.- Zawsze mnie przerażała....jest taka...

- Zaborcza?- Zapytał Jinki, a Taemin zaśmiał się, przytakując głową. Żaden z nich nigdy nie zapomni, kiedy siostra Jongina przyszła do jego szkoły i udawała, że jest dziewczyną swojego brata, bo nie mogła znieść myśli, że jakieś "latawice" się za nim uganiają.

- Nauczyciele byli tak zaskoczeni, a co niektórzy nawet zgorszeni! Nie sądziłem, że mogą w to uwierzyć. Jongin był tak zły, że przez pewien czas nie przychodził do szkoły, a jak wrócił, rozsiewał tak morderczą aurę, że żadna dziewczyna się do niego nie zbliżyła. Przez pewien czas- dodał z uśmiechem Taamin, a Onew zawtórował mu. Najlepsze, co może być, to wspólny znajomy, którego bez przeszkód można obgadywać. Rozmawialiby tak pewnie przez kolejne cztery godziny, gdyby Taemin nie zerknął na zegar, wiszący nad jedną ze ścieżek w parku. Zdając siebie sprawę, jak już jest późno i to, że nie zrobił zadania domowego, zaczął szybko obracać się w kółko, próbując zlokalizować jakiś przystanek autobusowy. Onew w ostatniej chwili zdążył poprosić go o numer i kiedy chłopak odbiegł by zdążyć na autobus, on nadal czuł przyjemne ciepło, które pozostało po ciepłym uścisku, którym obdarował go młodszy chłopak.

First Kiss:

Awkward Kiss

Minęło juz sporo czasu odkąd Onew i Taemin spotkali się pierwszy raz. Tak dokładnie mówiąc to trzy miesiące. Widywali się prawie codziennie. Każdego dnia zbliżali się do siebie coraz bardziej. Poznawali się coraz lepiej i czuli coś więcej niż zwykła sympatia. Taemin coraz częściej rumienił się pod spojrzeniem Onew, a straszy chłopak lubił widzieć te rumieńce. Uznawał je za słodkie. Tego dnia umówili się na oglądanie filmu w domu Onew. Jinki miał wielki telewizor i pokaźną kolekcję z najróżniejszymi filmami. Wybrali jakiś film akcji, żeby nie umrzeć z nudów, ale Taemin szybko poprosił go o zmianę na film taneczny, który bardzo lubił. Okazało się, że Jinki także go lubi. Nawet bardzo. Tak bardzo, że starał się nauczyć kroków z niektórych choreografii.

Po obejrzanym filmie Tae zaproponował, że nauczy go jednego z prostszych ruchów w ulubionej choreografii Onew.

- Naprawdę? To by było świetne- powiedział Jinki, uśmiechając się do niego szeroko, na co Taemin znów lekko się zarumienił, besztając się w myślach. Jinki dobrze wiedział, że ma do czynienia z bardzo dobrym tancerzem, więc trochę się stresował, kiedy Minnie przyglądał mu się podczas tańca.

- Świetnie ci idzie hyung! Nie spodziewałem się- przyznał ze śmiechem Tae, po czym zaczął tłumaczyć odrobinę trudniejsze kroki. Nie wiedzieć kiedy, zadowolony, ale i jakże zmęczony Onew, potrafił całą choreografii. Taemin był z niego niewymownie dumny i nie przestawał go chwalić. Zachwalali siebie na wzajem. Onew talent Taemina i Tae zdolności szybkiego uczenia się Jinkiego.

          Leżąc na puchatym dywanie w salonie, pijąc niezliczone ilości wody i oglądając ostatnie fragmenty filmu, rozmawiali ze sobą cicho, komentując zachodzące relacje miedzy postaciami filmu. Taemin nigdy się nad nimi nie skupiał, zwracał uwagę tylko na taniec, co Onew oczywiście rozumiał, ale dziwiło go to, że Tae nie zauważył, że główna bohaterka jest zakochana w głównym bohaterze.

- Ja po prostu nigdy nie zwracałem na to uwagi- mruknął zafascynowany Taemin. Dopiero Jinki pokazał mu pełne znaczenie filmu, kiedy oglądali go scena po scenie, analizując dokładnie. Minnie był pod wrażeniem fabuły, a Onew naśmiewał się z niego.

- Jak mogłeś oglądać ten film trzydzieści parę razy i nie zwrócić uwagi na fabułę?- Zapytał Jinki.

- Jeden raz obejrzałem go całego! Później tylko przewijałem na momenty z tańcem- powiedział Taemin, wydymając usta w grymasie niezadowolenia. Onew poczochrał jego kasztanową czuprynę i poszedł po więcej wody. Minnie z zaciekawieniem obejrzał film do końca i wręcz rzucił się, niczym wygłodniałe zwierzę, na butelkę wody, którą podał mu Onew i kilka chipsów, które zostały w paczce.

- Co?- Zapytał Taemin, widząc uważny wzrok Jinkiego.

- Chyba…masz coś na twarzy- powiedział ze śmiechem i zbliżył się do niego. Ich twarze dzieliły milimetry, kiedy ciepła, duża dłoń Onew starła z kącika ust Taemina okruszki chipsów. Młodszy chłopak skupił się na ustach starszego. Nagle wydały mu się bardzo interesujące i ciekawiło go, jak smakują. Nie myśląc za wiele przebił ostatnie dzielące ich milimetry i z impetem uderzył swoimi ustami o usta Jinki, sprawiając, że starszy zaskoczony zachwiał się i upadł na podłogę, pociągając za sobą Tae.

- Przepraszam ja…- za jąkał się Taemin. Jego twarz przybrała piękny burczany odcień i Onew ostatkiem sił powstrzymał się przed zaśmianiem.

- Musisz jeszcze dużo poćwiczyć. Nie sądziłem, że można nabić siniaka ustami, ale chyba właśnie ci się udało- powiedział starszy, a Minnie zaczerwienił się jeszcze bardziej, jednak zaśmiał się cicho, czując te interesujące usta na swoim czole.

- Poćwiczysz ze mną?- Wybąkał cicho. Za potwierdzającą odpowiedź uznał miękkie usta na swoich. Uśmiechnął się lekko.

Cute Kiss

Taemin odbył obowiązkowe praktyki u Onew i teraz był pewny, że nie uszkodzi swojego ukochanego. On sam już nie pamiętał, jak długo to wszystko trwało. Jedno wiedział na pewno. Usta jego chłopaka nigdy mu się nie znudzą.

          

Na swoją pierwszą półrocznice Onew zabrał go do lasu na piknik. Bardzo romantyczny i Taemin nie mógł wyjść z podziwu, jak piękne miejsce znalazł Jinki.

- Strasznie tu pięknie- powiedział, rozglądając się na wszystkie strony, nie mogąc ogarnąć piękna, jakim natura pozwoliła mu się cieszyć. Melodyjny śmiech Onew sprowadził Tae na ziemię.

- Wyglądasz uroczo…jak takie małe dziecko- zaśmiał się, potarzać na niego z dołu z tym swoim rozbrajającym uśmiechem i szparkami zamiast oczu. Taemin posłał mu delikatny uśmiech i lekko wychylił się, by spojrzeć w dół urwiska, na którym się znajdowali.- Uważaj- usłyszał głos Onew, więc szybko cofnął się kilka kroków, kierując się w jego stronę.

- Jak znalazłeś to miejsce?- Zapytał Tae, siadając na kraciastym kocu naprzeciw Jinkiego.

- Przychodziłem tu jak byłem mały z rodzicami. Starali się wychodzić ze mną na świeże powietrze, tak często, jak tylko dawali radę- powiedział z delikatnym uśmiechem, wyciągając  z koszyka przekąski i kilka butelek mleka bananowego, na których widok Taemin bardzo się ożywił. Jinki dobrze wiedział, co jego chłopak lubi i starał się te wiedzę wykorzystywać na swoja korzyść. Podczas gdy Minnie starał się nie wypić całego mleka na raz, Onew żeby mu pomóc, kazał mu dużo mówić. O czymkolwiek. I jak zwykle to działało. Do wieczora spędzili czas rozmawiając o wszystkim. Od dawna nie łączył ich tylko wspólny znajomy.

- Powinniśmy już chyba wracać do domu- powiedział Jinki, chowając wszystko do koszyka. Tae leżał na jego kolanach i powoli przysypiał, więc kiedy wracali, młodszy prawie spał mu na ramieniu, a w samochodzie słodko drzemał.

         Onew z ciężkim sercem budził Taemina, kiedy stanęli tuż przed domem młodszego chłopaka.

- Wstawaj Minnie- szepnął mu do ucha, a Tae jęknął coś, machając rękami, ale przetarł oczy, rozglądając się zdezorientowany.

- Kurcze…już?- Zapytał zasmucony, a Onew tylko uśmiechnął się delikatnie.- A ja nic dla ciebie nie mam- jęknął, spuszczając głowę, po czym pstryknął palcami.- A jednak mam!- Zakrzyknął wesoło i z entuzjazmem obrócił się w stronę zaciekawionego Onew.- Musisz zamknąć oczy- powiedział, składając ręce jak do modlitwy. Onew pokręcił głową, ale wykonał polecenie chłopaka. Po chwili na swoich usta poczuł najbardziej uroczy i nieśmiały pocałunek, jakim kiedykolwiek go obdarowano. Przekazywał w nim całą swoja miłość, zażenowanie, pragnienie i niezręczność jednocześnie, był po prostu… uroczy.

- Dobranoc!- Krzyknął młodszy, szybko wyskakując z samochodu. By tylko Jinki znów nie widział jego rumieńców. A Onew i tak śmiał się w samochodzie. Ze szczęścia.

Goodnight Kiss

Taemin bardzo nie chciał iść spać. Ciągle latał po mieszkaniu, rozwalał kilka rzeczy na podłodze, później je sprzątał. Pił kawę, oglądał telewizje. Ale w końcu poległ. Zły był pomysł odpoczynku na kanapie. Po kilku sekundach jego głowa zjechała z oparcia i tak Taemin leżał na kanapie. Długo walczył z meblem w salonie, ale w końcu poległ. Kanapa wygrała, a on powoli zasypiał. Ledwo widząc na oczy zerknął na zegarek i jęknął.

- Gdzie jesteś?- Burknął, podciągając kolana pod brodę i oplatając je ramionami, przymknął oczy poddając się. Onew się spóźnił. Nie dotrzymał obietnicy. Taemin powoli zasypiał. Kiedy już czuł, jak jego podświadomość radośnie odpływa w stronę krainy snów, przestraszony otworzył oczy, słysząc trzask drzwiami. Zmrużył oczy, kiedy ktoś nagle zapalił światło, a kiedy je otworzył, przed sobą zobaczył zmachanego Onew, patrzącego na niego uważnie.

- Zdążyłem- powiedział z uśmiechem, po czym ujął w dłonie Taeminową twarz i złożył na nich delikatny, czuły pocałunek. Minnie uśmiechnął się lekko.- Dobranoc- usłyszał ledwo głos Jinkeigo, kiedy jego powieki powoli opadały. Udało mu się, pomyślał, kiedy ostatkiem zmysłów czuł, jak Onew niesie go do łóżka.

Good Morning Kiss

Onew nie spał już od kilkunastu minut. Obudziło go wpadające do jego sypialni słońce, ale nie ruszył się by zasłonić rolety i przespać kolejnych parę ładnych godzin. Aktualnie zajmował się patrzeniem na śpiącego obok niego Taemina. Chłopak wyglądał uroczo z rozsypanymi na białej poduszce, jasnymi włosami i lekko uchylonymi wargami. Co chwile marszczył nos, w który dotykał go Jinki, by trochę go rozbudzić, ale chłopak był twardy, takie tykanie w nos nie mogło go obudzić. Nie obudziło go szczypanie w policzki, pukanie w czoło i łaskotanie pod pachami.

- Dobry jest- zaśmiał się cicho Onew zmęczony, siedząc na łóżku. Nigdy nie sądził, że zmęczy się budzeniem ukochanej osoby. Podrapał się w czubek głowy, zastanawiając się, jak mógłby go jeszcze obudzić. Nie chciał na niego wylewać wody. Szkoda mu było kołdry, a sam Taemin pewnie później wcale nie miałby dobrego humoru. Jinki uśmiechnął się delikatnie, odwrócił w swoją stronę twarz Taemina i ucałował długo i delikatnie jego usta. Ręce młodszego bezwiednie oplotły jego kark, przyciągając go bliżej.

- Dzień dobry śpiochu- zachichotał mu do ucha Jinki.

- Teraz już dobry- odparł zaspany Taemin.

Longing Kiss

Znów budził się sam. Jadł sam, oglądał telewizje sam. Szedł sam spać. Było mu zimno i smutno. Czuł się pusty. Wszędzie było cicho i…pusto. Taemin przechadzał się po mieszkaniu w puchatych kapciach, bluzie Jinkiego i za dużych dresach, także należących do starszego chłopaka. Od tygodnia pożywiał się jedynie krakersami i mlekiem bananowym. Chyba, że przychodził do niego brat, to jadł coś lepszego. Nigdzie nie wychodził, z nikim nie rozmawiał. Przez cały czas zajmował się jedzeniem i czymś jeszcze. Tęsknieniem. Drzemał na kanapie albo szedł spać do pokoju gościnnego. Nie chciał spać w ich wspólnym łóżku samotnie. Było dla niego za wielkie. Brakowało mu Jinkiego. Popatrzył z dezaprobata na pustą lodówkę i żałował w tym momencie, że nie jest tak jak w Simsach, gdzie można zamówić jedzenie przez telefon i nagle masz w niej wszystko. Nie chciało mu się iść do sklepu, nawet jeśli znajdował się kilka pięter pod nim. Z burczącym brzuchem położył się na kanapie. Taemin nie zwracałby uwagi na nieobecność Onew, gdyby nie pocałował go wcześniej na dobranoc. Zdając sobie z tego sprawę, Tae zaczął zamykać się w sobie w oczekiwaniu na powrót ukochanego.

Tym razem siedząc w salonie, znów oglądał film, dzięki któremu pocałował Jinkiego po raz pierwszy. Teraz pierwszy raz chciało mu się płakać i bez skrępowania to robił. Westchnął słysząc ciężkie kroki w korytarzu.

- Nigdzie nie idę- mruknął tylko, dobrze wiedząc, że to jego brat chce go wyciągnąć gdziekolwiek.

- Nawet mnie nie przytulisz?- Taemin zerwał się, plącząc się w za długich nogawkach i rękawach. Wbiegł z impetem w rozłożone ramiona zmęczonego Onew, łapiąc w dłonie jego twarz i całując go mocno. Tęsknotę, którą przeżywał przez ostatni tydzień przelewał na te czułe ruchy wargami. Jinki mocno trzymał go w pasie, oddając jego pocałunek, czując się źle, że zostawił ukochanego, samego na tak długo.

- Tak bardzo za tobą tęskniłem- wydyszał zmęczony Taemin.

- Ja za tobą też kochanie. Nie płacz- powiedział trochę rozbawiony. Słysząc z salonu dźwięki muzyki z filmu.- Obejrzysz ze mną do końca?- Zapytał. Taemin pokiwał głowa i nie wypuszczając ze swoich objęć Jinkiego, zasiedli na kanapie, gdzie dokończyli oglądanie. Tęsknota Taemina powoli zaczęła odpływać.

Passionate Kiss

Onew nie miał wielu okazji, żeby całować Taemina. Zawsze rano i zawsze wieczorem. Chyba, że wyjeżdżał. On sam dużo pracował, a kiedy miał wolne, zazwyczaj wypadało tak, że Taemin miał dzień zawalony treningami i Jinki siedział sam, nudząc się i czekając na ukochanego. Wiedział przynajmniej, jak czuł się Taemin czekający na niego. Ten dzień był podobny do tych wszystkich, w których musiał męczyć się oczekiwaniem. Jedząc kolejnego loda i rzucając patyczkiem prosto do śmietnika, rozwalił się na kanapie, słuchając informacji na temat jakiegoś wielkiego konkursu tanecznego, w którym Taemin brał udział razem z Jonginem. Był dumny ze swojego chłopka. Skoro ludzie w telewizji, tak się tym wydarzeniem ekscytowali, to musiało być coś. Słysząc pukanie zwlekł się z kanapy, poprawiając po drodze do drzwi włosy. Kiedy je otworzył przełknął ślinę, widząc siostrę Jongina.

- Kai kazał mi przynieść jakieś picie dla Tameina…- powiedziała, przepychając się w drzwiach i ruszając do kuchni. Onew pokręcił głową, przymykając drzwi w nadziei, że ta szalona kobieta szybko opuści ich mieszkanie.

- Jego mleko leży obok-

- Znalazłam- powiedziała, wyciągając wszystkie butelki z lodówki. Jinki uniósł zaskoczony brew, a kobieta widząc jego spojrzenie, wzruszyła ramionami.- Jonginnie mówił, że będą długo ćwiczyć, a Taemin kazał przekazać, że nie wie, czy wróci dzisiaj do domu. Mam nadzieję, że nie zamęczy mi mojego kochanego Jonginniego- powiedziała, przytulając do piersi kilka litrów wody, które zapewne niosła do swojego brata. Onew wymusił uśmiech. On dobrze wiedział, kto tam kogo męczy i że jak Taemin wróci do domu, będzie tak narzekał na Kai, że w tym czasie zaśnie, ale gadać nie przestanie. Dobrze, że przez sen mówił niewyraźnie, bo inaczej Onew nigdy by nie zasnął.

- Tak…napiszę mu, żeby go nie męczył…- mruknął Onew, wyciągając telefon, kiedy kobieta kopniakiem zamknęła drzwi lodówki.

- Idę. Zobaczymy się w pracy- powiedziała i, także kopniakiem, zamknęła drzwi.

- Czym ona jest? Tam było z pięć litrów wody i sześć butelek mleka- mruknął. Dopiero po chwili doszło do niego, ile dziewczyna dźwigała, ale wcale, a wcale nie wyglądała na zmęczoną. Siłę dawała jej irracjonalna miłość do własnego brata. Która była przerażająca. Wzruszając jednak rękami wrócił do własnego salonu, zawracając by zamknąć drzwi na klucz. Słuchając dalej o konkursie prawdopodobnie zasnął.

Następnego dnia, pierwsze co wpadło do jego głowy, to fakt, że Taemin nie wrócił do domu. Fakt, że do niego nie zadzwonił. I fakt, że on sam do niego nie zadzwonił. Więc nie zważając, że jest godzina w pół do szóstej, złapał za telefon, ale odpowiedział mu jakże niemiły głos kobiety informującej, że nie jest w stanie dodzwonić się do ukochanego. Czyli Tae wyłączył telefon. Miał nadzieję, że Kai nie zabił go na tym treningu i zaczynał się martwić. Kiedy się wykąpał i zrobił śniadanie, ktoś zaczął dobijać się do drzwi. Po drugiej stronie zobaczył zmęczonego, ale bardzo zadowolonego Taemina, który od razu mocno się do niego przytulił.

- Gdyby nie to, że cię tam nie było, to by było super- powiedział, kiedy starszy wręcz wciągnął go do środka. Minnie zjadł wszystko, co przygotował Onew mimo iż to był dwie porcje. Kiedy skończył się kąpać, wyglądał na całkiem zadowolonego i już nie tak wykończonego.

- Oglądałem widomości o tym konkursie- powiedział Onew, ale nie powiedział już za dużo, bo Taemin szybko uciszył go swoimi ustami. Ten pocałunek różnił się do tych wszystkich, które przeżywali. Młodszy był wyraźnie podekscytowany i rozochocony, co nie uszło uwadze Jinkiego. Ich pocałunki stały się namiętne, ich ręce błądziły po swoich ciałach. I gdyby nie powietrze, nigdy by nie przestali. Języki spalały się ze sobą w namiętnym tańcu, ciche westchnienia wydobywały się z ich ust. Ręce Onew zniknęły pod koszulką Taemina, a młodszy przyciągnął za włosy chłopaka bliżej siebie. Ich pierwszy namiętny pocałunek trwał tak długo, aż Taemin nie zbladł, wprawiając Jinkiego w małe zaskoczenie. Widocznie przez dłuższy czas nie oddychał. Jinki nie skomentował zachowania swojego chłopaka żadnym komentarzem, układając sobie jego głowę na kolanach i patrząc jak zasypia.

First Time

Tak właściwie ani Jinki ani Taemin niczego nie planowali. Mając oboje dzień wolny, poszli na wspólny obiad, obejrzeli film i leżąc w łóżku zaczęli się całować. To nie było nic nowego…często tak robili przed snem, kiedy mieli dużo wolnego czasu. Tym razem było jakoś inaczej. Taemin nie przerwał pocałunku, kiedy ręka Onew znalazła się tuż nad paskiem jego spodni. Nie skomentował rąk odpinających jego pasek. Wręcz sam, wsuwając ręce do kieszeni Jinkeigo, przycisnął jego biodra do swoich sprawiając, że z jego ust wydobył się cichy jęk. Ile byli już razem? Ponad półtorej roku. Nie spieszyli się, a Onew szanował decyzje Taemina o tym, jak daleko mogą zajść. Tym razem Tae nie oponował. Zachęcał do śmielszych czynów swoimi cichymi jękami i prośbami. A Onew oczywiście wszystkie je spaniał. Ich pokój wydawał się być odcięty od całego świata. Panował tam niezwykły gorąc, po ich ciałach spływał pot, a po pokoju rozchodziły się ciche westchnienia i głośne jęki. Skrzypienie łóżka i szelest pościeli. Ich wijące się w rozkoszy ciała oplatała ciemność nocy i nikłe promienie księżyca, wpadające przez nie do końca zasłonięte rolety. Dźwięk ocieranej o siebie skóry, mokre pocałunki i głośniejsze westchnienia. Kilka ostatnich mocnych pchnięć. Ból. Rozkosz. Przyjemność. Radość. Onew pocałował opuchnięte wargi Taemina, który uśmiechnął się leciutko wplatając swoje długie palce we włosy ukochanego, przyciągając go do leniwego pocałunku. Ich pierwszy raz był dla nich idealny. Ze wszystkich ich wspólnie przeżytych „pierwszych razów” na razie to ten zajmował pierwsze miejsce dopóki…

The First Confession

Taemin nie powiedział.

- Kocham cię Lee Jinki- Onew zerknął na niego zaskoczony jednak z ogromnym uśmiechem, który mógłby rozjaśnić cały pokój. Złożył na czole, policzku, nosie i ustach Taemina delikatne pocałunki.

- Ja kocham ciebie bardziej Lee Taemin. Pamiętaj o tym- powiedział, znów przyciskając swoje usta do tych młodszego, zaciągając na nich kołdrę.- Dobranoc- szepnął. Taemin wtulił się w jego ciało dalej z lekkim rozleniwionym uśmiechem. Ich „pierwsze razy” były tylko ich. Należały do nich i nikt nie mógł ich im odebrać. Cieszyli się z każdego przeżytego razu. Na razie były one przyjemne. Kiedy dojdzie do „pierwszej kłótni” nadejdzie też i „pierwsze pogodzenie się”. Każdy „pierwszy raz” należy zapamiętać. I Cieszyć się nim z ukochaną osobą, z która się go przeżyło.

Tytuł: "Tyle wystarczy..?"

Gatunek: romans, dramat, AU

Pairing: EunHae (Super Junior)

Autor: Gomili.Giza

Korekta by Chibi

Nigdy nie chciałem być sam.

Towarzystwo, w którym zawsze się znajdowałem, nie zawsze było takie samo. Po prostu…musiałem mieć kogoś obok mnie.

Nie wiedział, czemu właściwie tu siedział. Kiedy wyszedł z domu, nie miał konkretnego celu. Chciał po prostu iść. Gdzieś dojść. I doszedł. Siedząc nad rzeką Han, zastanawiał się czy kiedykolwiek przydarzy mu się coś dobrego. Coś, co mogłoby sprawić, że na jego twarzy powstałby uśmiech wspominając te chwile. Uważał, że nie zasługuje na takie chwile. Po prostu nie zasługuje.

- No nie sądziłem, że cię tu spotkam.- Hyukjae odwrócił zaskoczony głowę, patrząc jak Donghae siada na ławce obok. Ściągnął nogi z ławki, obserwując swojego przyjaciela. Znali się od dziewiętnastu lat. Od zawsze.

- Mogę powiedzieć to samo- mruknął starszy, zastanawiając się jednak, jakim cholernym cudem Donghae jest zawsze tam, gdzie on potrzebuje minimalnego pocieszenia.

- Co tym razem? Jakie mroczne myśli pędzą po twojej głowie, sprawiając, że nie widziałem jak się uśmiechasz od dwóch tygodni?- zapytał, odwracając się w stronę przyjaciela. Hyukjae wzruszał ramionami. Nie chciał zawalać swoimi problemami przyjaciela.- No dalej, wyrzuć to z siebie, będzie fajnie- powiedział z szerokim uśmiechem,

- Jesteś nienormalny- skwitował to Hyukkie, zerkając na niego niepewnie.- Jak moje problemy mogą być fajne?- Spytał. Donghae zaśmiał się.

- Staną się fajne jak znikną.

 Hyuk pokręcił głową z niedowierzaniem.- No dalej Eunhyukkie…nie daj się prosić!- Zawołał z szczerym uśmiechem. Na prawdę zależało mu na tym by Eunhyuk wyrzucił z siebie to, co go dręczy.

- Myślisz, że zasługuje na szczęście?- zapytał. No tego, Donghae się nie spodziewał.

- Żartujesz sobie? Każdy na nie zasługuje- powiedział pewnie.

- Ja nie- powiedział pewnie Eunhyuk.

- Niby, dlaczego?- Zapytał, zakładając ręce na piersi i zerkając na przyjaciela. Hyukjae zerknął na niego zdenerwowany. To, że będę powtarzał cały czas, kim jestem nie sprawi, że przestanę.

- Bo jestem dziwką- odpowiedział. Donghae nie powiedział nic.

Spojrzał na pieniądze leżące na stoliku obok łóżka. Westchnął ciężko i skierował się w stronę łazienki, żeby się umyć. Koleje zadrapania, kolejne malinki. Znów nie będzie mógł nosić normalnych koszulek. Westchnął ciężko, szorując swoje ciało szorstką gąbką. Kiedy skończył, westchnął widząc Donghae siedzącego na jego łóżku…Na kawałku łóżka, na którym położył koc. Nie wiedzieć, czemu ten widok zabolał Hyukjae. Z jednej strony nie dziwił mu się. Przed chwilą jakiś facet pieprzył go na tym łóżku. Ale w końcu Donghae to jego przyjaciel. W rękach trzymał pieniądze, które zarobił dziś Eunhyuk.

- Co tu robisz?- Zapytał, patrząc na niego uważnie.

- Twoja mama mnie wpuściła- powiedział, dalej licząc pieniądze. Hyukjae zagryzł wargę. Nigdy nie sądził, że jego matka może się nie domyślić, czym się zajmuje. Jeszcze pod jej nosem. Ale skoro bywała w domu dwie godziny w tygodniu wcale go to teraz nie dziwiło. Jedynie na początku.

- Oddaj to- powiedział Hyuk, łapiąc za pieniądze trzymane w rękach przez Donghae. Chłopak posłusznie oddał je, patrząc jak Eunhyuk chowa je do szafki.- Złaź, muszę zmienić pościel- warknął. Przez wizytę Donghae po czymś takim był wkurzony i byłby wdzięczny, gdyby chłopak sobie poszedł. Ale Donghae zabrał koc i usadowił się na fotelu, patrząc jak jego przyjaciel w samym ręczniku owiniętym dookoła bioder zmienia pościel. Nie chciał wiedzieć, który raz w tygodniu. Kiedy Eunhyuk uporał się z łóżkiem, wrócił do łazienki, żeby założyć coś na siebie. Donghae leżał na jego łóżku.

- Co byś chciał?- Spytał w końcu.

- Ile bierzesz za jeden raz?- zapytał, a Hyukjae poczuł jakby coś w nim pękło. Nie chodziło o samo pytanie, ale o ton, w jaki wypowiedział je Hae. Taki…bez emocji. Jakby go to tylko ciekawiło. W ogóle nie obchodziło.

- T-to zależy- mruknął, siadając na łóżku i rozmasowując sobie stopy.

- Od czego?

- Od tego, co chcą zrobić- warknął. Donghae tylko pokiwał głową, jakby był zadowolony z udzielonych mu informacji i miał je gdzieś. Eunhyuk zagryzł wargę.- Coś jeszcze?- zapytał, patrząc na Donghae. On tylko pokiwał głową, uśmiechając się leniwie. Jedynie zdenerwowało to Hyukaje. Nie wiedział, czemu Hae ostatnio tak się zachowuje. Już od dawna wiedział, czym zajmuje się Eunhyuk i nigdy o tym nie rozmawiali. Dlaczego teraz postanowił do tego wrócić? Po co pytał? Hyuk wstał, podchodząc do ściany i opierając się o nią mierzwiąc ręka swoje mokre włosy. Czuł się osaczony, mimo iż jego pokój był wielki i jedyną osobą, która w nim była to Donghae. Ze swoim pełnym litości spojrzeniem. Hyuk zamknął oczy. Musiało mu się wydawać. Kiedy znów je otworzył, Donghae patrzył na niego ze zmarszczonymi brwiami i lekkim zmartwieniem.

- Coś się stało?- Zapytał, nadal leżąc.

- Nie możesz przyjść, kiedy indziej?- Zapytał, patrząc na niego uważnie.

- Dlaczego?- Hyukjae uderzył tyłem głowy o ścianę.

- Bo nie mam zbyt dobrego humoru- mruknął na to tylko. Donghae prychnął.

- Źle wyruchał?- Hyuk zamknął oczy, spuszczając głowę. Błagam…tylko się przesłyszałem. Proszę, przesłyszałem się to nie prawda.

- Co?- wychrypiał. Donghae teraz siedział na łóżku, patrząc na niego niezbyt zainteresowany. Jednak za jego spojrzeniem kryła się złość.

- Pytam, czy źle cię wyruchał, że masz zły humor- warknął. Teraz…może za bardzo pokazał, że jest zły. Nie chciał, by było to widać. Eunhyuk zacisnął mocno powieki i uśmiechnął się gorzko.

- Nie…było dobrze- mruknął, zerkając na Donghae, który zacisnął pieści na pościeli i wstał.

- W porządku. W takim razie życzę miłego ruchania…dziwko- warknął i zamknął z hukiem drzwi. Eunhyuk usłyszał tylko szybko kroki na schodach. Potem ruszył w stronę łóżka, chowając swoją głowę w poduszkę i płacząc. Nie sadził, że Donghae mu to zrobi.

Hyukjae nie rozmawiał z Donghae od tego feralnego dnia. Wszyscy widzieli, że coś jest nie tak. Każdy, kto ich znał wiedział, że oni osobno- to nie jest nic dobrego.

- Co się stało między tobą, a Donghae?- zapytał Siwon.

- Małe…nieporozumienie- mruknął, spuszczając głowę, kiedy Hae ich minął. Eunhyuk zagryzł wargę. Nie chciał być ignorowany przez najlepszego przyjaciela. Chciał to wszystko wyjaśnić. Chciał z nim porozmawiać. Ale za każdym razem, kiedy się do niego zbliżał, widział zdenerwowane i pełne bólu spojrzenie chłopaka, które sprawiało, że jego nogi odmawiały posłuszeństwa. Z westchnieniem posłał Siwonowi uspokajające spojrzenie. Tylko Donghae wiedział, co po szkole robi Eunhyuk…teraz nie mógł z nim porozmawiać, bo właśnie to ich poróżniło. Z jeszcze cięższym westchnieniem wstał i skierował się w stronę toalety, nie zważając nawet na to, że właśnie zadzwonił dzwonek. Kiedy wychodził jego ciało uderzyło o ścianę. Spojrzał przed siebie i zobaczył Donghae. Nie tak złego jak przez cały dzień. Wydawał się być sfrustrowany i zdenerwowany.

- Donghae ja…

- Cicho- powiedział twardo, a Hyukjae spuścił głowę.- Zrób coś dla mnie- powiedział, patrząc uważnie na chłopaka przed nim.

- Co?

- Podnieś głowę- mruknął cicho. Po kilku sekundach Hyukjae podniósł ją, zdając sobie sprawę, że twarz Donghae jest bliżej niż wcześniej. Chwile mierzyli się spojrzeniami dopóki Eunhyuk nie spojrzał w prawo.

- Co chcesz..?

- Tylko to- powiedział, po czym złapał brodę Hyukjae i przyłożył swoje usta do jego. Eunhyuk zaskoczony otworzył oczy. Tak na prawdę nigdy się nie całował. Nie robił tego z klientami, a nigdy nie miał chłopaka. Więc kiedy Donghae przejechał językiem po jego dolnej wardze, chwilę mu zeszło żeby zrozumieć, że chce on pogłębić pocałunek. Hyukjae delikatnie uchylił usta, pozwoliło to by język Donghae wślizgnął się do środka sprawiając, że cichy jęk wyrwał się z ust Eunhyuka. Ich pocałunek nie trwał długo. Kiedy Hae zaczął się odsuwać, wsunął mu coś do kieszeni i odszedł. Kiedy oddech Hyukjae się uspokoił wyjął z kieszeni kopertę, a w niej…kilkaset dolarów. Przełknął ślinę i zerknął na kartkę w środku: „ To chyba wystarczy by mieć cię przez kolejny miesiąc?”. Po policzkach Eunhyuka spłynęły łzy. Kucnął, opierając się plecami o ścianę zaczął cicho szlochać. Nie poszedł na lekcje Wrócił do domu od razu zakopując się w świeżej pościeli i starając się już więcej nie płakać. Z marnym skutkiem.

Donghae rozglądał się za Hyukjae przez resztę dnia w szkole. Pytał Siwona, ale ten odparł tylko, że widział go ostatni raz jak szedł do toalety, a później już go nie było. Zdenerwowany po szkole udał się do jego domu, ale tym razem jego matki nie było. Z zadowoleniem wyciągnął zapasowe klucze, które Hyuk dał mu już niewiadomo jak dawno temu i sam wszedł do środka. Tak jak myślał, Hyukjae leżał w łóżku. Koperta, którą mu dał leżała na szafce pognieciona.

- Hyuk..?- Zapytał cicho, zamykając za sobą drzwi. Ciało przykryte kołdrą zesztywniało.- Hyukkie…możemy porozmawiać?- zapytał, siadając na łóżku. Przez chwile nie działo się nic. Nagle, całkowicie z zaskoczenia, kołdra została zrzucano z Eunhyuka, a on zobaczył przyjaciela z lekko napuchniętymi oczami.

- Nie! Nie będziemy rozmawiać!- krzyknął Hyukjae, wycierając twarz rękawami bluzy po chwili ją ściągając.

- Dlaczego..? Co ty robisz?- Zapytał, widząc jak Eunhyuk ściąga także spodnie.

- Zapłaciłeś mi za cały miesiąc. Myślisz, że co kurwa teraz robię?!- Krzyknął, patrząc na niego rozwścieczonym wzrokiem. Mimo iż był wściekły, a nie załamany po jego policzkach nagle popłynęły świeże łzy. Popchnął, Donghae na łóżko i usiadł na niego okrakiem.

- Skąd do kurwy nędzy wytrzasnąłeś tyle pieniędzy?! Nieważne!- Krzyknął, rozpinając bluzę przyjaciela.- Lepiej gadaj, co mam robić, bo chcę mieć już to z głowy- warknął, mocując się z rozporkiem. Donghae wyszarpnął się spod niego i zmienił ich pozycje łapiąc ręce szarpiącego się Eunhyuka w jedna dłoń ściskając je mocno.

- Uspokój się Hykkie! Przepraszam! To nie o to mi chodziło!- Krzyknął zdenerwowany. Już nie wiedział, na kogo jest zły. Na siebie czy na przyjaciela.

- To, o co ci kurwa chodziło?! Jestem tylko pieprzoną dziwką! Czego możesz ode mnie chcieć prócz pieprzenia?!- Krzyknął. Chyba jeszcze nigdy nie był tak wyprowadzony z równowagi. Nie mógł się na niczym skupić. Wydawało mu się, że widok przysłaniała mu jakaś czerwona kurtyna, która drażniła go i tylko sprawiała, że stawał się jeszcze bardziej wściekły.

- Chce ciebie! Całego kurwa ciebie i całej twoje uwagi! Chce twojej miłości dla siebie do jasnej cholery!- krzyknął, rzucając mocno rękami Hyukjae, patrząc na niego, ciężko oddychając. Eunhyuk spojrzał na niego zaszokowany.

- Czemu mi za to płacisz?

- Wydajesz się być zaślepiony pieniędzmi Hyukkie- powiedział. Hyuk zrzucił go z siebie, siadając na krawędzi łóżka. Donghae spojrzał na niego zaniepokojony, kładąc rękę na jego plecach, którą po chwili starszy zrzucił.

- Nie dotykaj mnie- warknął.

- Hyukjae…

- Myślisz, że chodzi mi tylko o pieniądze? Przez całe cholerne dziewiętnaście lat szukałem kogoś, kto pokochałby mnie takiego, jakim jestem. Za nic. Nie dając nic w zamian. A ty dałeś mi pieniądze. Wiesz jak się czuje?- Zapytał, spuszczając głowę, wplatając we włosy swoje place. Donghae przymknął oczy teraz zdając sobie sprawę jak źle wszystko obmyślił.

- Ja…na prawdę przepraszam cię Hyukkie…po prostu…nie wiedziałem jak do ciebie dotrzeć. A wczoraj...Przepraszam cię. Ja…kocham cię. Proszę nie bierz tych pieniędzy. Powiedz,…że też mnie kochasz- powiedział, odwracając zapłakaną sylwetkę przyjaciela w swoją stronę. Miał nadzieje, że niedługo nie będzie mógł nazywać go więcej przyjacielem. Tylko chłopakiem.

- Jasne do jasnej cholery, że cię kocham ty debilu- jęknął Hyukjae, przytulając się do niego.- Czemu kazałeś mi czekać tak długo?- wyjęczał, dławiąc się własnymi łzami. Hae pogłaskał go po nagich plecach,.

- Przepraszam…przepraszam…przepraszam...- mruczał tak w kółko, dopóki Hyuk nie uspokoił się. Po krótkiej rozmowie nadszedł dla Donghae najważniejszy moment.

- Czy ..zerwiesz z tym?- zapytał, wskazując na szufladę z zamkiem na klucz, w której znajdowały się wszystkie zarobione przez Eunhyuka pieniądze.

- Powinienem…? Nie jest już dla mnie za późno?- Zapytał, zakładając z powrotem koszulkę.

- Proszę…zrób to dla mnie- powiedział Hae, łapiąc go za dłoń. Hyukjae rzucił mu krótkie spojrzenie. Na jego wielkie, piękne oczy błagające o wybaczenie i o zrobienie tego, co właściwe. Hyuk pokiwał głową. Otworzył szufladę i wyjął z niej wszystkie kontakty.

- Co robisz?

- Pisze, by już do mnie nie dzwonili- mruknął Eunhyuk.

- Zmień numer- podpowiedział Donghae.

- Zrobię tak- odparł Hyukjae, po czym posłał delikatny uśmiech w stronę chłopaka. Donghae był tak ucieszony tym widokiem, że złapał jego twarz w dłonie i delikatnie ucałował roześmiane usta.

- Jesteś pierwszy- powiedział po tym krótkim pocałunku Eunhyuk.

- W czym?- Zmarszczył brwi, Donghae.

- Pocałowałeś mnie jako pierwszy- powiedział Hyuk, a Hae uśmiechnął się zadowolony.

- I mam nadzieję, że jako ostatni- dodał, przytulając do siebie wątłe ciało chłopaka, którego tak bardzo kochał.

Hah...więc...co myślicie? Moje małpki są słodkie widać kto jest moim biasem XD Nad OnTae trochę się męczyłam. Fragment po fragmencie w końcu doszłam do końca. Natomiast EunHae jak to EunHae jako, że to mój OTP poszedł dość szybko ale jest też dużo krótszy niż OnTae...Mam nadzieje że cieszycie się z mojego powrotu chodź odrobinę tak bardzo jak ja. Bo ja normalnie...latam ze szczęścia jednocześnie się denerwując xD Na dole macie sondę wiec standardowo zapraszam do głosowania i czekam na wasze propozycje. Wakacje są...może będę dodawała częściej? ^^ Hwaiting i do zobaczenia!

G.G